Valutakursen TZS mot NOK

Google sa at 1000 TZS var verdt NOK 3,50
Dette er verdiar som får støtte av XE og OANDA.
Likevel ser eg at DNB har tatt litt over kr. 3,58 per 1000 TZS.
Dette var den 01.06.2011
Riktig nok tok dei litt mindre den 10.06.2011. Då betalte eg litt under kr. 3,56 per 1000 TZS og dagens kurs er i følge OANDA på NOK 3,42 per 1000 TZS.

Det utgjer ikkje den store skilnaden for meg.
Eg brukte totalt TZS 600 000 og betalte NOK 2 144,77 til DNB for dette.
Hadde eg fått Google sin kurs, hadde eg måtte ut med NOK 2 100,- og spart nesten 45,-
Ikkje meir enn ein må rekne med? :-)

Og hadde eg gjort same forbruket i dag med OANDA sin kurs, hadde eg måtte ut med NOK 2 050,- og spart nesten 95,-

Alt vel! :-)

Meir støtte til Mwanza-prosjektet

Då har det kome inn enno meir støtte til enkeprosjektet i Mwanza:

Ingvild Ystanes: 500,-
Gry Eike: 500,-
Norsk Vasskraft- og Industristadmuseum: 1000,-

Desse pengane gjer det mogeleg å betala den uteståande summen på kr. 1000,- hos Aarekol It Kompetanse, då dei bærbare datamaskinene vi kjøpte inn kosta litt meir enn kr. 3000,- per stykk.

Restbeløpet må vi finna ein god måte å gjer nytte av.
Anten ved å bidra i prosjektet når litt tid har gått, eller ved å donera restbeløpet til formål knytt til Mwanza, Tanzania eller andre sine tilsvarande hjelpeprosjekt. Kom gjerne med tips og innspel.

Ovnsbakt laks med potet og grønnsaker

Mamma, Heidi og Amalie utgjor velkomstkommité på Flesland. Tollarane gadda ikkje sjekka innhaldet i bagasjen min, men spurte meg kvar eg hadde vert, kva eg hadde gjort der og kor lenge eg hadde vert vekke. Då var det greitt, og eg fekk passera.

Heima hos mamma fekk eg nydeleg omsbakt laks til middag.
Nam-nam!

Ikkje for å sei noko negativt om matlaginga til Milka, men mamma sin mat var himmelsk :-D

Elles var det overraskande behageleg å få dongeribukser på, etter ein runde i dusjen.

Og til slutt blei det chips og dipp!
Jaggu godt å vera heima også!

26 timars heimreise

Vi drog frå huset til Trine i går (måndag 13. juni) kl. 15:00 lokaltid. Det er kl. 14:00, norsk tid. Turen til flyplassen gjekk veldig fint via humpete bakvegar, pga. ein supergod sjåfør. Ein varm og god avskjed med folk eg kjem til å sakna masse, og så innsjekking på Mwanza Airport.

26 timar seinare var eg på plass hos mamma i Bergen. Pfjuh.. Flyet frå Dar es Salaam var minst tre timar seint, pga. valkanutbrott i Etiopia (sjå NRK-artikkel). Eg kom i prat med ein sveitzer som også hadde vert to veker i Mwanza, og vi drølte tida i lag.

På KLM-flyet til Amsterdam fekk eg 3-4 timars søvn, så eg har klart å halda meg vaken.

Men det blei ei heimreise i lengste laget. Neste gong håpar eg på litt smidigare heimkomst!

Mykje foto- og film-materiale med heim

Det blei ganske mykje fotografering på desse 14 dagane i Tanzania.
Totalt fekk eg med meg 2200 bilete og 79 filmklypp.
Totalt 22,65 GB med bilete og 11,8 GB med filmopptak, altså 34,45 GB med opptak.

Pfjuh... :-)

Difor kom det ingen dør på plass i dag

Ein dør- og vindauge-fundi (som er swahili for "handyman") skulle montera metalldør og vindauge i dag, men det skjedde ikkje. Kvifor?

Fordi det var straumutkopling i heile området, heile dagen.
Ingen straum, ingen montering av dør og vindauge.

Så sånn er det...
Kanskje vi får ha straum i morgon, så kanskje då...

Elles fekk vi endeleg lov til å betala for breibandslinja, og eg trur eg fann ut av kvifor dei "trenerte" leveransen. Dei har ikkje modem, inne. Dei ville veldig at vi skulle kjøpa modem hos dei for 55 000 shilling, og det ville vi så klart. Men når dei ikkje har, så er det jo ikkje mykje vi kan gjør.

Sunniva fann eit ADSL-modem i hylla på kontoret og sendte det med mor til Trine som kjem på sundag. Så då er målet å få inn linja innan då. Vi fekk såfall betalt, ja.

Og så har damene  bestemt seg for veggfarge: Lyseblå!
Internettkaféen "frå Odda" skal bli lyseblå som kommunevåpenet vårt :-)

Tenk på det, folkens!

Internettkaféen er langt frå ferdig

Det gjekk veldig fort med Internettkaféen i starten. No blei det lagt golv der, og då har det gått ganske lang tid utan at mykje har skjedd. Betongen må jo tørka :-)

Huset har fått innlagt straum og utvendig tak. Det skal også leggjast eit vannrett tak, men det kjem seinare.

Elles skal det monterast ståldører og vindauge (kanskje tom. med gitter).

Trine har levert frå seg teikningar over korleis ho ser for seg at stativa eller borda som datamaskinene skal stå i, skal sjå ut. Dei blir gjeve til ein snikkar som skal produsera for hand. Framfor dei bærbare maskinene kjem det glassplate, sånn at brukaren ikkje får ta på sjølve PCen.

Framfor glassplata kjem tastatur og mus med kabel (så dei ikkje kan fjernast).



Sjølv om Trine hadde tinga breibandslinja i god tid før eg kom, har det teke evigheiter å få linja levert. Dei har heile tida snakka om ein survey som skal skje i morgon, og så seier dei at "wee will call you".

Så høyrer vi ingenting og må masa på nytt og på nytt.

I går var Trine og eg innom kontoret nok ein gong. Den her gongen bestemte vi oss for å smila så mykje vi kunne. Kontorfyren som hjalp oss kunne ikkje løysa noko på dagen, men han blei langt meir positiv (pga. våre blide smil?) og han lova å få ein survey-mann ut "tomorrow".

Og sånn gjekk det.

Den gule TTCL-trucken kom køyrande, og han gjor ein kjapp survey på nokre få minutt. Vidare måtte han tilbake på kontoret å rekna på pris. Han lova at om vi betalte i morgon, så skulle han koma å trekka kablar, samt levera modem og få opp tilgangen til Internett same dag. Vi trygla og bad om å få betala i dag, men han nekta. Han måtte gjer utrekningane først!

Litt oppløftande, men likevel litt iriterande…

Her gjeld det å følga med....

...i neste episode ;-)

På den lokals marknaden

Milka tok med meg på den lokals marknaden. Ho fortel at ho par gå där kvar morgon og handla råvarer. Grønsaker, ris, bønner og linser. Dei sel det meste og det heile er ganske reint og ryddig. Eg har ingen problem med å eta maten frå den her marknaden.

Bak oss ropet selgarane at "om kvitingen skal ta bilete, så får han kjøpa noko". Kanskje dei ikkje seier det på nynorsk, men i følgje Milka, så er det visst dette dei seier om oss.

Dei trur jo at ein kvar kviting er så rik at ho/han har råd til å kjøpa alle varene på heile marknaden og blir vel hakket skuffa om vi ikkje treng nokon ting.

Eg helsa på andre selgarar (som kan engelsk) og fortel kvar eg kjem frå, kor lenge eg har vert der, at vi ikkje har marknadar som dette heime der eg kjem frå, og at det er veldig spennande for meg å få lov til å gå å sjå.



Til slutt seier eg at eg (som turist) likar meg veldig godt her og at eg så klart skal koma tilbake på ferie seinare også. Og då skal eg ta med fleir av venene mine!

Dette far dei lokale selgarane til å smila breitt :-D

Lønsj hos David

David er ein zoolog og forskar (var det så?) som studerer mygg og måten dei gjev smitte. Han forskar på boleriosesmitte, basert på at mesteparten av dei som blir smitta av flott faktisk blir feilbehandla for malaria.

Intressant og lærerrikt tema.

David inviterte Trine og meg på lønsj. Vi spaserte frå arbeidsplassen til Trine og kom inn i ein kjempefin frukthage der David leigde halvparten av eit digert hus. Møblane i huset hadde han fått ein lokal snikkar til å laga til seg, etter at han flytta inn. Maleriet på vegge hadde han fått ein lokal kunstnar til å mala. Ein dreven fyr full av pågangsmot, detta.

Vi prata om forskingsprosjektet hannas og vi prata om linux og programvare basert på open kjeldekode. Vi tok oss ein runde rundt i den digre hagen og såg på alle frukt-trea og såg på mens gartnaren planta eit nytt frukt-tre.

Så gjekk vi inn igjen og David spanderte frukt frå ei litt spesiell panna.

Han fortalte at panna var frå ein lokal plass, der dei laga den her type panner av skrap og gamle tønner.

Om vi ville bli med å sjå?

Klart vi ville! :-)

Panneproduksjon med handamakt

Etter ein god spasertur, kom vi til arbeidslaget som sat å hamra ut panner. Ein fyr som satt der å hamra spratt rett opp og insisterte på at eg måtte prøva. Klart eg ville :-)

Han gav meg eit lite tørkle som eg kunne bruka for å ikkje skjæra meg på den skarpe kanten, og så var det til å slå.

Det bråka noko inderleg, men det var kjempekjekt. Dei hamra tidvis i takt og det var som om ein måtte til å dansa. Alle smila og lo, og såg ut til å trivast godt med bøsøk frå tre kvitingar.

Nesten alle pannene var utan farge, og vi starta å leita etter nokon med mykje farge. Eg fann til slutt ei uferdig panna med fin blåfarge, og spurte om dei ikkje kunne laga den ferdig for meg. "Shure, shure!"

Ein fyr i fine klede satte i gang med å ferdigstilla panna mi, og eg spurte om eg kunne få lov til å fotografera. Det var greit, så då tok eg lika godt å filma det heila :-)

Trine ville også ha, og plukka ut tre ulike som ho ville ha ferdig. Dei satte i gang å jobba. Banka og styra og vaska og ordna. Det var kjempekjekt å oppleva, og vi sa at vi måtte koma tilbake med fleir folk ein annan gong.

David kjøpte også ei panna og vi betalte totalt 10 000 shilling for fem panner. Dyrt, hæ? Ja, altså… Det tilsvarar jo stross alt heile 35,- i norske pengar, altså sju kroner stykk ;-)

Snakk om…
Kanskje sånne her unike handlaga panner kunne blitt solgt for 300,- på ting-og-tang-butikkar heime.

Hmm…
Jo, kanskje det er tingen?
Starta import av handlaga resirkulerte produkt heima i norge. Det blir jo eksport for Tanzania, og inntekter i statskassa! He-hey.. skal sei idéane står i kø ;-)

Trine er sin eigen hushjelp (av og til)

Sjølv om huset har hushjelp, hender det at Trine briljerer med overskott til å vaska over golvet på rommet sitt. Det er litt sånn american style vaskeutstyr med bøtta (som gjerne går på hjul) og ein slags mopp som du vrir i ein sånn rund sak som utgjer ca. halve bøtta, du veit?

Litt vanleg såpa oppi vatnet og så er det til å dra moppen over dei blanke steinflisene.

Fiffent!

No skal det seiast at det hender at Trine ber meg, om å be hushjelpen, som heiter Milka, om å vaska rommet. Då får Milka nokon ekstra shilling. Ho er nemleg ikkje Trine sin hushjelp. Det er dei andre folka som bur i huse, dei frå Srilanka, som har hyra ho inn.

Trine sa tom. at ho får ein månadsløn på førti store lokale shillingar, som tilsvarar noko sånt som hondraåførti norske pengar (eg skriv sånn, så det ikkje skal vera så lett for dei det angår å forstå)

Då hjelper det med fem ekstra for ein liten golv-vask (godt under ein tjuing)

Kanskje eg skal betala Trine fem lokale tusingar for å dra over golvet på mitt rom? ;-)

Onsdag 1. juni 2011

Sov til kl. 10. Herlig!
Prøvde å sortera litt bagasje og ting på rommet og fann ein ... igjen i ein svart pose av sånn billig knitreplast, du veit. Det er ein form for pannekake, og vi hadde det som tilbehør til middagen i går. Suplerte med eit havrekjeks og så banka det på døra. Trine, som var på jobb, hadde fått beskjed om at bagasjen min var komt. Ho hadde sendt SMS til meg, men eg hadde ikkje rekt å sjå meldinga enno.
Ja, det var ein gut på døra mi, som gjerna ville hjelpa meg med å få tak i bagasjen. Han heiter Lameck, er 23 år og har ferie.

Trine har ringt han, i og med at eg ikkje svarer.. Eg ser to meldingar. Den eine er frå Trine, og den andre er frå DnB som vil informera om at det er kome inn NOK 5 000,- på kontoen. Pengane frå kommunen! Jippi!

Trine ringer, og fortel om kofferten og Lameck som gjerna vil hjelpa. Eg seier at han er her, og fortel om den andre gode meldinga! Når ting går rett veg, kjem auka pågangsmot!

Lameck tar meg med bort i streeten, for å finna ATM (minibank). Den er ute av drift, og Trine melder at det kanskje er ein fungerande bank i Barclay i sentrum. Lameck seier at han veit kor det er, men korleis skal vi komma oss dit uten peng? Tanzania er eit land der alt koster, og der kontanter er løysinga på det mesta.

Sangeewa er ein fyr frå Srilanka, som bur i samme hus som Trine. Han er utan arbeid, men kona har praksis ved det største sjukehuset i byen og han har kjøpt bil. Så om eg kunne fylla bensin på bilen hans, så kunne han kjøra oss. Lameck ringer og ordner. Sangeewa kjem å plukkar oss opp :-)

Lønsj med Lameck; vegetar-pitsa (!) og ananasjus.

Vi drar til byen, finn ein bank og eg tar ut maksgrensa, som er 400 000 TZS (eller THS, som lokalbefolkinga brukar). Det er NOK 1 400,- og ein diger bunke med 10 000 TZS-sedlar som eg gøymer raskt. Fira stykk går i framlomma, og resten går i baklomma med knapp.

På bensinstasjonen vil eg betala dei 40, men Sangeewa seier at 20 er nok :-) Bra! Ærlege folk, altså.

Alt ein saknar men kanskje ikkje treng likevel

Det er mykje ein saknar når ein er vekke frå dei vante og daglegdagse tinga. Men så går det to dagar og så finn eg ut at eg ikkje trengte det likevel. Ganske grei erfaring, i grunn.

Heime har vi kanskje lagt oss til ein vane der alle ting som kan kjøpast eller skaffast for å løysa eit problem, skal kjøpast. Så fort som råd. Og når det kjem til eit stykke, så trengte vi det nok ikkje så veldig, likevel.

Ein kan klara seg med så lite, og heller fokusera på dei tinga ein verkeleg treng.

Eg har til dømes med meg chilinøtter og Bixit-kjeks. Det løyser så absolutt mesteparten av behovet for maten og snacksen eg plar meska meg med når eg er heime.

Likevel kjem eg til å setja pris på Superchips med rømmedipp, når eg kjem heim!

Første gong eg kryssar ekvator

Eg har vert mykje ute å reist og har tom. besøk Borneo. Men så vidt eg veit, har eg aldri kryssa ekvator før no. Eg oppdaga det då eg såg dette bilete på skjermen framfor meg i settet.

Folk her seier f.eks. at det er første gong ein er sub-Sahara. Også dette stemmer for min del, men det er likevel litt større å ha kryssa sjølvaste ekvator.

Folka eg har blitt kjent med her i Tanzania syns ikkje noko særs om denne linja. For dei er den jo der heile tida og dei har gjerna aldri vert utforbi sin lokale by.

Uansett er det veldig fint å vera her. Kanskje vi burde tilbringa meir tid på stadar langt vekke. Berre hugsa på at vi må bruka minst lika mykje tid på å læra av andre, som vi brukar på å belæra andre.

Her kjem vi fykande og går inn for landing i Nairobi.
Etterpå skal eg propellfly bort til Mwanza, der (peiker ivrig!!)

Flyet frå Amsteram til Nairobi

Teksten blei skriven for ca. ei veke sidan.

Elles sit eg no i sete 31D i ein Boeing 777-200ER. Det gjekk faktisk ikkje å bytta seter, då eg sjekka inn på Flesland. Til heimturen skal eg sjekka inn på Internett, sånn at eg får sitja med eit vindauga.

Det er eit ganske stort fly med 3 x 3 seterekker. Eg sit ytterst til venstre i den midterste rekka. Ved sida av meg sit ein britisk PhD-student (heiter det så?), som også skal til Tanzania. Han har vert mange gongar i Afrika og skal besøka vener, samt skriva på ei oppgava (trur eg han sa). Eg fortalte sjølvsagt kvifor eg flyr til Nairobi.

Då sa han noko lurt:

 - Ikkje sei at du skal gjer frivillig arbeid i passkontrollen!

Frivillig arbeid blir nokon gongar tolka som arbeid, og eg har jo ingen arbeidsløyve, må veta! Då er det mykje ryddigare å berre sei at eg skal "visit a friend".

Smart!

Dette får du av Kenya Air:

• Ei puta
• Eit pledd, pakka i ein pose (kanskje pleddet er reint?)
• Eit hodesett til bruk med skjermen

Kenya Air har også tryggleiksinstruks på teiknspråk:

Elles sit eg å tastar på iPaden min. Får god trening i å skriva raskt på skjermtastaturet, no. Sit jo bare her å ventar på maten likevel. Så om du ikkje gidd å lesa meir, så love eg å ikkje bli lei meg, altså!

Vi fekk eit varmt handkle med litt parfyme eller noko. Eg tørka no av meg i fjeset og så prøvde eg å vaska henda med _resten_. forfriskande!

På øyrene sit dei nye Beats Studio som er fantastisk behageleg. Den aktive støydempinga fjernar ikkje all flystøy, men når eg trykker inn knappen på sida, så høyrer eg at det er stor skilnad.

Det er ein sånn talk eller listen knapp, som dempar musikken og skrur av den aktive støydempinga. Praktisk når Cheruto kjem å spør kva eg vilmha å drikka. For ho heiter visst det, ho som serverer og steller for oss på venstra sida, litt midt i flyet.

Maten på fly
Frå Bergen til Amsterdam med KLM fekk vi brødmat med påleg, menutan smør. Greit nok. Eg bad om kaffi og appelsinjus som drikke til. Etterpå fekk vi kvar vår hollandske kjeks med karamell, og meir kaffi.

Frå Amsterdam til Nairobi med Kenya Airways er det meir stil på sakene. Vi får meny og kan velga mellom tre hovudrettar:

Chicken Brest accompanied by Tagine Saus, Sweet Potaos and Red Onions

tilapia Fillet served with Red Pepper Cream Sauce and Rice with Peas

Tomato and Spinach Risotte accompanied by Grilled Zucchini and Pepper

Ikkje verst. Sjølv om vegetar fristar, går eg for kyllingen. Eg gjør visst alltid det...
Kva er forresten sånn Tilapia?

Vidare står det i menyen at vi får Green Cabbage Curry Salad til forrett og White Coco Mango Blondie til dessert.

Nais!

..ja! Og så skal vi få frukost:

Assorted Fruit Yoghurt

White Roll

Freshly baked Croisant

Butter and Preserve

Så då lurer eg på om noon veit kva dei meiner me Preserve og White Roll...

PS! Både middagen og frukosten var tilnerma uspiseleg. Den vetle mannen du ser i bakgrunnen der, er ein foredragshaldar. Eg ser eit TED.com-foredrag på iPaden min, mens eg et middag :-)

Soloppgång over Nairobi.

Tips
Passet ditt er billetten din (om du vil). Innsjekking skjer på Internett eller på ein trykkfølsom skjerm på flyplassen. Mister du boardinpasset, kan du skriva ut nytt når du er i transit (mellomlanding).

Du treng ofte meir tid enn du trur! Sjekk inn tidleg.

Kontroller avgangen på skjermane som står rundt om på flyplassen med ein gong du mellomlandar på ein transit-flyplass!
Avgangar kan bli endra og flytta. Det er ditt ansvar å skaffa deg informasjon! Det som står på boardingpasset kan veldig gjerna vera utdatert.

Passkontrollkøar med mest vestlege går typisk dobbelt så fort som ein kø med mange ikkje-vestlege reisande.

Det hastar ikkje med å komma seg inn i flyet først. Ventetida før avgang blir uansett for lang. Men kjem du sist, får du kanskje ikkje plass til bagasjen i hattehylla.

Du blir tørst på lange flyreiser! Takk ja til så mykje vatn og jus du klarer, og spør om å få meir.

Flyplassen i Amsterdam

Innlegget blei skriven for snart ei veka sidan:

Amsterdam er ein diger flyplass og du må rekna deg god tid. Det tar fort eit kvarter eller meir å rasgå frå gaten der du lander og til gaten neste fly går fra.

Det er alle dei vanlige taxfree-butikkane, samt Holland-ting som tresko, tulipanar og kjeks med karamell.

Eg gjekk forbi noko som såg ut som militær- eller anti-terrorpoliti. Dei gjekk med automatvåpen, type maskingevær. Ganske skummelt spør du meg... Eg turte f.eks. ikkje å spør dei kvifor dei bar bevepna ;-)

På ein elektronikkbutikk kjøpte eg meg kameraveske. Det er ei origina Leica-veske i brunt skinn. Den er liksom veldig  safari-aktig. Og den var dyr: €79.99

Men eg har berre det vetla Leica D-Lux 5-kameraet med meg på turen, og då gjeld det å passa godt på det, må veta. :-)

Vidare øvde eg meg på å pussa tenna med flaskevatn. Det gjekk heilt fint, og eg tenker det blir måten å gjer det på når eg kjem fram. Ubeskriveleg deilig å pussa tenna og å få frisk og god smak i munnen når ein er ute på langtur!

Få tekst frå iPad utan Internett

På flyet til Nairobi skreiv eg ein del til bloggen. Eg hadde mykje tid å slå i hel, og skreiv ganske mykje. Notata eg skreiv har lagt innelåst i ein aplikasjon som heiter Springpad.

Normalt synkroniserer eg alt som ligg i Springpad-appen via Internett, så alle notata blir tilgjengeleg på datamaskina og på www.springpadit.com

Men no har eg ingen tilgang til Internett, verken på iPaden eller den bærbare Apple-maskina eg har med.

Om eg får teksten over på ein minnepenn, så kan eg bruka Trine sin maskin, for ho har lokalt mobilt breiband som virker av og til :)

Eg lurte ein del på korleis eg skulle få informasjonen ut av iPaden.
Ikkje kan eg plugga minnepinne i iPaden og lagre informasjon på den måten.

Så kom eg på at eg kan synkronisera iPaden mot iTunes-programmet i Apple-maskina. Men informasjonen som ligg i Springpad blir ikkje synkronisert til datamaskina. Den appen støttar vist berre synkronisering direkte mot Internett.

Eg prøvde ulike formar for notat, og endte til slutt opp med å lagra teksten (merk alt, kopier, lim inn) som notat på ein kontakt i kontaktregisteret.

Alle kontaktane i iPaden blir synkronisert til kontakter-programmet i Applemaskina, og kvart kontaktkort har eit notatfelt med plass til store mengdar tekst.

Så då måtte eg først leggja teksten inn som not at på kontakten i iPaden, synkronisera via iTunes og så opna kontakt-programmet på Apple-maskina.

Til slutt fekk eg opp kontakten med masse tekst i notatfeltet og fekk kopiert den over som fil på minnepinne og no er eg klar til å publisera meir info om turen :-)

Mykje arbeid for ganske så lite…
Ting er faktisk enklare med tilgang til Internett ;-)

Meir pengar har kome inn

Då har eg fått logga meg på nettbanken og ser at det har kome inn meir pengar:

Malvin Svennes og Astrid Svennes Jensen har gitt 900,-
Elin Freim har gitt 500,-
LO i Odda har gitt 500,-

Vidare har eg overført 11 000,- til Peter sin bankkonto (via sånn SWIFT eller kva det heiter). Peter er han som er avbilda på framsida av HF-aftikkelen. No kom det gebyr og tull så kontoen er akkurat no med negativ saldo. Men eg trur det kjem inn enno litt pengar, for vi har ei rekning til Aarekol IT som også må betalast.

Avslutter dagen i eit kar med vatn

Det var ikkje lett å lasta opp bilete til Blogspot vie Opera Mobile, så då får det klara seg med tekst.

I dag har vert ein fantastisk dag med store opplevingar.

Etter kirkebesøket tok vi Daladala til Clinic (ein liten plass rett forbi Mwanza sentrum) der vi lønsja på ein veldig god restaurant. Vi fekk besøk av David frå Kanada og prata om mygg og ting som han forska på.

Spennande!

No sit Trine og eg i kvar vår balje fyllt med vatn og kjølar oss ned. Det trengs :-)

Kanskje får vi tom. besøk av Peter i kveld.. Vi får sjå...

Tankar om hjelp, donasjon, tigging og uhjelp

Tanzania er eit rikt land med veldig mange fattige. Få sultar, men mangen har lite. Det er fort at lokale ser på oss kvite (Mzungo) som steinrike og tigger derfor om penger.

Dei ser nok for seg at vi badar i pengar, heime i rike norge.

Men sjølv om vi har pengar til overs og gjerna kan gje til folk som tiggar, så tenker eg at dette kanskje ikkje er så lurt.

Ein som får store summar ved å tigga, vil aldri klara å snu. Ho eller han vil mest sansyneleg forbli ein tiggar for resten av livet. Og det er jo ikkje noko liv?

Unnataket er folk med lepra (Dr Hansens disease, eller spedalske som vi sa i gamle dagar) og folk med ulike typar skade som gjer at dei ikkje kan jobba. Dei har ingen inntektsmogelegheit, og bør gjerne få ein mynt eller liten peng.

Så om du vil hjelpa fattige i Tanzania, så tenker eg at det kan vera viktig å ikkje gje pengar til folk som tiggar. Så kva skal du då gjør?

Handler du lokale varer og tenester av lokale folk, så er du i stor grad med på å holda hjula i lokalsamfunnet i gang. Dette er så rimeleg at du lett kan ta deg råd til å hjelpa meir. Mykje meir. Men kva kan du gjør, om det er feil å gje til folk som tiggar?

Kanskje du kan gje pengar til dei som hjelper fattige? Kirker, skular, barnehjem, etc?

Her kan kanskje Trina bidra med fleir konkrete mottakar av pengar. Poenget er er at folk må få hjelp utan å bli gjort til tiggarar og nedverdigande folk.

Ein vanskeleg balansegang, som eg tenker mykje på, mens eg er her nede.

Gudstjeneste i Tanzania

Då er det sundag og kirkedag. Trine, Lameck og eg tok taxi til den lokale kirka. Der var det sang og dans, så taket løfta seg. Eg filma masse og fotograferte litt. Ei stor oppleving, for å sei det mildt.

Før presten skulle holda preken, spurte Peter (han på framsida av HF) om det var nokon "visitors" på kirkas venstre side... Nei... Ingen der... Så var det høgre side? Håkon? Reis deg!

Eg smilte og vinka til menigheita som ønska meg velkommen. Peter spurte i mikrofonen om eg vil komma fram å sei ei helsing.

Klart det! Men kva skal eg sei. Eg prøvde å sei nokon fine ord om folka og at eg var takksam for gjestfriheita og at eg satte pris på å få besøka dei. Peter oversatte til swahili og folkemengda jubla for meg.

Litt rart, men likevel veldig kjekt!

Preika til presten er mildt sagt forferdeleg. Han skriker inn i mikrofonen og det ni-vrenger i lydanlegget. Peter prøver s. Godt han kan å spontanoversetja til engelsk, mens keyboardisten følger opp med små digitale trommesoloar der han føler at det passar inn.

Eg får eigentleg ikkje med meg kva Peter seier på engelsk, så dei kunne likagjerna køyrt heile preika på swahili. D. Hadde det gått fortare, og hørselen til folka hadde tatt mindre skade.

Men-men..

Trine snakka om ein lønsj for ein mzungo (kviting) som skulle reisa, og at vi kunne delta der. Magen seier difinitivt ja, så no gjeld det å halda ut her... :-)

Lene frå Bergen, på veg til Kilimanjaro

På veg ut av Kenya Air-flyet frå Amsterdam, traff eg Lene frå Bergen. Det var tidleg morgon og flyet skulle snart inn for landing i Nairobi. Eg spotta ei blond jente med norsk apotek-pose i handa og spurte om ho var på langtur og kanskje på veg til Dar es Salam. Nei-nei, ho skulle til Kilimanjaro og besøka venner :-)

Lene fortel at ho har jobba i Tanzania i tre månadar. Ho er hjelpepleiar og har jobba på barnehjem og med sjuke i Tanzania. Så etter tre månadar i dette venlege og varme landet, måtte ho nesten bruka ferien sin på å dra ned igjen.

Ho har samla mengder med praktiske ting, gåver og leiker som ho har med i bagasjen. Akkurat som meg, har ho to heilt fulle innsjekka koffertar som går akkurat litt over grensa. Resten har ho i handbagasjen, og for å sleppa vanskelege spørsmål på veg inn og ut av flya, har ho skaffa seg nokre Tax-Free-posar som ho har tinga oppi. Smart!

Vi prater oss ut av flyet og inn på Nairobi International Airport. Ho tar oss bort til skjermen som visar flyavgangane og eg følger ho til hennas gate. Vi blir ståande å prata ei stund, og ho lærer meg eit ord på swahili:

Mzungo

Det betyr kviting. Når eg er ute å går, roper gjerne ungar mzungo etter meg. Eg kan også presentera meg sjølv som mzungo når eg møter folk, og då ler dei masse. Og ein selgar som kom på døra for å selga frukt fekk sjå meg i tilnerma bar overkropp. Han blei såklart heilt forfjamsa, og då lo Trine og eg og sa sånn; han fekk såfall mzungo-dosen sin, eller "to much muzongo" ;-)

Men, ja.. Lene og eg utveksla adresser og ho for gjennom tryggleikssjekken med all handbagasjen sin. Så no må eg inn å lesa på bloggen hennas, og kanskje ho tom. kjem med ein og annan kommentar, her :-)

• jambotanzania.blogg.no

Sterk frukost frå Srilanka

I dag vakna eg i 8-tida, ganske utkvilt. Drøste til kl. 8.30 og så stod eg opp. Alle er vaken, utanom Trine. Eg skulle til å laga meg frukost av den vanlege typen (toast med smør og kaviar), men så kom Wasani og sa at eg berre måtte forsyna meg av restane deira. Ho hadde laga ei bønnegryta med potet og ris.

Eg var snar med å ombestemma meg, og satte meg på terassen for å eta frukost i steikande sol.

Du veit det er ei dame frå Srilanka som har laga frukosten din, når snørret renn i nesa, fordi maten er så sterk ;-)

Internett på mobilen og lokalt nummer

Då ordna det seg med Internett på mobilen. Det skulle vera mogeleg å kopla datamaskina til Internett gjennom mobilen ved å ringa #777, men det får eg ikkje til.

Men eg har jo smartmobil med Opera Mobile, så eg klarer meg :-)

Eg måtte ut med TZS 1000 for SIM-kortet, som er NOK 3,50
Vidare valgte eg å fylla på TZS 10 000 på kontantkortet som eg kan bruka opp innan eg reiser heim. TZS 1000 gjekk til eit "ring rimeleg til utlandet"-abonnement, og no har eg ca. TZS 8600 igjen.

Nummeret mitt er: +255 777 045 357


Det enklaste er så klart å senda SMS :-)

Planar for fredagen

Då er det fredag 3. juni og eg har hatt ein roleg start på dagen. Sangeewa frå Srilanka (som bur i huset med kona si) spanderte toast og smør på meg, mens eg brukte kaviaren eg hadde med til Trine som pålegg. Lameck (som er bror til gartnaren) lurte veldig på korleis det funka med pålegg i tube. Eg måtte visa han korleis eg brukte korken til å stikka hull i tuppen, og så forstod han plutseleg poenget.

Vidare hadde vi kaffi og såg på bileta eg hadde med.
Vi prater masse. Sangeewa er veldig intressert i kva ting kostar og korleis ting fungerer. Han har australsk pass og tenker at han kanskje kan dra til Norge utan visum. Nokon som veit om det stemmer?

Kan folk med australsk pass dra på ferie til Norge utan visum?

Elles er planane for dagen å skaffa lokalt SIM-kort til mobilen.
Målet er å kunne ringa og senda SMS til lokaltakst, samt bruka Internett på mobilen.

Vidare skal vi inn til sentrum og purra på breibandslinja til Internettkaféen, for der skjer det vist lite for tida.

Hjelp! Treng råd og diskusjon om trygging av Windows-PCar

Vi driv å diskuterer korleis datamaskinene som vi skal gje til Internettkaféen skal få lengst levetid.

Dei lokale har minimalt med kunnskap om datavirus og truslar på Internett.
Så godt som alle datamaskiner i Tanzania er fulle av virus, ormar og trojanske hestar.

Mesteparten av datamaskinene køyrer Windows XP og dei er mindre flinke enn oss nordmenn til å oppdatera, bruka antivirus og vera forsiktig.
Maskinene vi har med køyrer Windows 7 og er betre rusta mot angrep.
Det kan likevel tenkast at utstyret får avgrensa levetid med den uvørne bruken som skjer her nede.

Folk trykker i vilden sky, surfar inn på uheldige sider som sprer virus og godtek alt som popar opp på skjermen.

Eg tenkte først å gje opplæring i bruk av systemgjennoppretting, men no er eg ikkje heilt sikker lenger.

Burde vi setja maskinene opp med eit sterkare vern?

Kva for vern bør vi aktivera, og vil ikkje det gje problem med at også oppdateringar blir blokkert ute eller automatisk tilbakestillt?

Hjelp!??

Middag for under 4 norske kroner

Vekslingskursen er for tida kr. 3,50 for 1.000 TZS. Tusen lokale pengar er altså tre og ei halv norsk. Så når eg skal prøva å finna ut kva noko kostar, sløyfer eg at det er tusen og gangar med 3,5.

Vi hadde vert på besøk hos ein familie og tatt bussen (Dala dala) heim. I staden for å gå til huset, spaserte vi litt langs bodar og utsalssteder i nærområdet. Trine fann nokon som hadde laga veldig fine chabati. Det er ein slags pannekake som blir steika utendørs over open eld. Prisen er 200 TZS per stykk.

Vi gjekk vidare til ein "finare" restaurant. Eg tinga meg eit måltid basert på bønner. Dei skulle ha 1 000 TZS for det, sjølv om eit sånt måltid typisk ville ha kosta 800 ein annan stad. Det er litt dyrare når spisestaden er "fin" ;-)

Trine spurte høffeleg om vi fekk lov til å eta dei medbrakte chabatiane, og det var heilt greit :-)
Eit middagsmålltid for 1 000 TZS som både smakar godt og som gjer deg mett! Servert på bord som står ute og bare velstand.

Fabelaktig :-)

Turen frå Nairobi

Eg blei sitjande å skriva ein del om reisa på flyturen frå Amsterdam til Nairobi. Teksten ligg på iPaden min, og den har eg ikkje fått kopla på nett enno.

Så då kjem det informasjon om den delen av turen seinare.

Flyet du ser, står langt ute på ein av rullebanane på flyplassen i Nairobi. Eg kom med Kenya Airways og flyr vidare med Presision Air. Det vetle propellflyet var nytt og moderne, men uansett kjenner ein seg litt utrygg når ein humpar avgarde med propellar som surrar rett utforbi vindauga.

Flyet fyk elegant over den digre Victoria Lake og eg fotograferer så mykje eg kan. Vi går inn for landing, og alt går fint. Ut av flyet er det sjølvsagt brennheitt og steikande sol. Først får vi uttelt imigrasjonsskjema som vi må fylla ut. Før vi slepp inn i ankomsthallen (som på ingen måte kan seiast å vera ein hall) må vi bevisa at vi har vaksine mot gul feber. Eg fiskar fram det vetle gule heftet med stempel og signatur frå legen min i Odda. Kontrolløren godtek dette etter nøye inspeksjon og ber meg gå inn.

Inne i ein trang gang står vi og prøver å få fyllt ut skjemaet oppetter ein vegg, på ryggen til den ein reiser med, eller på huk med passet som skrivebakgrunn (som eg gjor). Heile tida kjem folk ut og inn av dører så passasjerar må prøva å flytta seg og klemma seg saman, for at funksjonærar får passera.

Fyren eg sat ved sida av i Kenya Air-flyet tipsa meg om å ikkje nemna noko om 'frivillig arbeid'. Det er jo ikkje lov å arbeida utan 'work permit' og jo meir informasjon eg gjev, jo meir trøbbel kan eg få. Eg oppgjev difor at eg er turist, men har same problem som då eg skulle inn til USA; eg har ikkje noko hotell. Eg må difor oppgje Trine som lokal kontakt og hennas adressa som destinasjon.

Dette var vist ikkje heilt greitt. Eg blir bedt om å venta. Dei spør kva eg skal, og eg fortel at eg turist. Dei spør om Trine er eit "company" og eg insisterer på at Trine er ein person. Imigrasjonsoffiseren spør om han kan ringa til ho, og eg seier at "Shure, shure! Call her! The number is on the firm there", mens eg peikar og smilar så venleg eg kan. Han les opp nummeret og ber meg stadfesta (som om eg hugsar Tanzanianummeret utanom ;-p men eg lyg litt og seier; "Yes, yes. That is correct!".

Eg sender Trine ein SMS og fortel at eg insisterer på at eg er turist og at om dei ringer til ho, så må ikkje ho seia noko anna enn at eg faktisk er der som turist.

Eg hadde ikkje lagt nokon pengar i passet, og ser at andre reisande gjer dette.
Dei legg $100 i passet, leverer papirene og slepp raskt forbi. Eg blir ståande igjen.
Når alle er forbi, peiker ein på mine papir som ligg innforbi glaset i skranken. "Yes, now this one". Han ringer til Trine og spør om ho er i Mwanza og om ho kjenner ein "Mr. Hakon". Eg trur eg kan høyra Trine igjennom telefonen som tydeleg er uroleg og seier noko sånt som; "Don't mess with my friend!".

Han opnar døra og seier strengt; "You, come inside! Sit down!".

Ved skrivebordet sit ei dame, som kanskje er sjefen for kontoret. Ho spør meg på ny; "Why are you here?". Eg venter litt mens eg ser ho i augene. Smilar venleg og seier; "I am here to visit your beautiful country".

Det var vist nøkkelen til sukess. Dama mjukna, smiler tilbake og seier; "Sorry, sorry" og "You are most welcome". "You pay $50", seier ho. Klart det :-) Eg skal gledeleg betala den rette summen for innreisevisum, får kvittering og blir hansama fint av dei som for litt sida hadde vert så strenge og tydeleg meint at eg var mistenksom.

For sant? Om eg skal "visit a company", så må eg betala $100 for visum. Om eg er turist, slepp eg unna med $50. Så kanskje dei trudde eg lurte dei og ville prøva å mørna meg litt, sånn at eg røpte noko.

For all del. Eg syns ikkje dette var ille-ille, bare litt spennande. Utlendingar som kjem til vårt land blir nok grilla enno hardare enn dette, så eg tenker at dette er nok det minsta eg bør kunna akseptera.

Historia om bagasjen får eg kanskje skriva meir om seinare, for no skal Rolf bruka nettet til å sjekka inn bagasjen sin.

Lånt tilgang til min eigen PC

Då er eg på kontoret der Trine jobbar og har fått lov til å kopla min medbrakte datamaskin til Internett. Herlig! Endeleg skal eg få posta litt, sjekka ting og jobba litt. Det er ein del ting vi vil sjekka opp, mtp. Internett-prosjektet, samt at eg sjølvsagt har mengder med informasjon om opplevingar frå reisa så langt.

Men no: Lønsj!